Η αγωνιστική περίοδος 2009 – 2010 για το Ελληνικό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου τελείωσε και εν αναμονή του μεγάλου γεγονότος του Καλοκαιρού, που δεν είναι άλλο από το Παγκόσμιο Κύπελλο της Νοτίου Αφρικής, είπα να γράψω κάποιες σκέψεις μου για την ομάδα που υποστηρίζω εδώ και χρόνια, τον ΑΡΗ Θεσσαλονίκης.

Το πρώτο ερώτημα που ανακύπτει είναι, κατά πόσο η αγωνιστική χρονιά που μας πέρασε ήταν πετυχημένη για τον ποδοσφαιρικό Άρη (για τον μπασκετικό ήταν σίγουρα καταστροφή); Λοιπόν, κατά την άποψή μου και με τα όσα έταξε κι άφησε να εννοηθούν στην αρχή της αγωνιστικής περιόδου η νέα διοίκηση της αγαπημένης μου ομάδας, η χρονιά θα μπορούσε με μεγάλη επιείκεια να χαρακτηριστεί ως μέτρια.

Τι να θεωρήσω επιτυχία; ότι για τέταρτη φορά μέσα σε μια δεκαετία ο Άρης έφτασε σε έναν τελικό κυπέλλου κι έχοντας απέναντί του έναν αντίπαλο που όχι μόνο το σεβάστηκε, αλλά τον φοβήθηκε κιόλας (μπορεί να διαφωνήσουν οι φίλοι του Παναθηναϊκού, αλλά ο τρόπος που κατέβασε ο κ. Νιόμπλιας την ομάδα έδειχνε καθαρά ότι φοβήθηκε τον προπονητή του ΑΡΗ, κ. Κούπερ), κατάφερε να χάσει ένα μάτς που αν έδειχνε λίγο ψυχή θα ήταν δικό του; Ή μήπως ήταν επιτυχία η θέση που πήραμε στα πλεϊ – οφ; Ως προς τα πλεϊ – οφ, θέλω να σας θυμίσω ότι η ίδια η διοίκηση του Άρη έθεσε ως στόχο την κατάκτηση της θέσης που οδηγεί στο Τσάμπιονς Λιγκ. Κι όντως, είχαμε όλη την τύχη και τις δυνατότητες να το πετύχουμε, αλλά πάλι καταφέραμε να πετάξουμε στην κάλαθο των αχρήστων κάθε ευκαιρία που μας δόθηκε….

Όλα τα παραπάνω συνέβησαν και θα συνεχίσουν να συμβαίνουν στον Άρη για κάποιους απλούς κι εμφανείς λόγους, που κάποιοι και καλά δημοσιογράφοι της ομάδας κι επαγγελματίες φίλαθλοι δεν θέλουν να αφήσουν τον κόσμο του Άρη να δει..

Καταρχήν είναι βασικό ότι για να κάνεις μια καλή ομάδα πρέπει να έχεις έναν σταθερό κορμό κι έναν προπονητή που θα τον αφήσεις να δουλέψει σε βάθος χρόνου (όπως π.χ. έγινε στον ΠΑΟΚ κι ας μην μας αρέσει να το ακούμε αυτό). Επίσης η διοίκηση πρέπει να είναι σταθερή στις αποφάσεις της και να στηρίζει ένα πρόγραμμα και να επεμβαίνει μόνο όταν βλέπει ότι το πράμα πάει να στραβώσει. Έχουμε δει τίποτα από αυτά στον Άρη; Όχι, φίλοι μου. Τα τελευταία χρόνια από την άνοδό μας στην Ά Εθνική, βλέπουμε ένα ασταμάτητο πήγαινε – έλα προπονητών και παιχτών, προκειμένου τελικά να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα κάποιων μάνατζερ παρά το συμφέρον της ομάδας. Κατά συνέπεια δεν μπορούμε να περιμένουμε ότι με αυτό τον τρόπο θα φτιάξουμε ποτέ ικανό σύνολο για να διεκδικήσει το κάτι παραπάνω τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό.

Επιπλέον, παρατήρησα ότι κάποιοι παίχτες του Άρη όχι μόνο δεν επέδειξαν επαγγελματική υπευθυνότητα απέναντι στην ομάδα, αλλά είδαμε και συμπεριφορές «ντίβας» που δεν δικαιολογούνταν με τίποτα σε σχέση και με την απόδοσή τους καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς. Εδώ λοιπόν χρειαζόταν η διοίκηση να βάλει μια τάξη, αλλά δυστυχώς το μόνο που έκανε ήταν να σιωπά και να λέει στον κόσμο του Άρη «πάμε για τον επόμενο στόχο».

Ένα άλλο θέμα είναι οι δημοσιογράφοι κι όσοι είχαν βήμα από το ραδιόφωνο και την τηλεόραση, οι οποίοι ως επί των πλείστων τήρησαν μια κοινή γραμμή που περισσότερο αποπροσανατόλιζε και κοίμιζε τον κόσμο του Άρη παρά έθιγε τα κακώς κείμενα στον ομάδα;.

Και φτάνουμε και στο τμήμα των οργανωμένων οπαδών του Άρη, οι οποίοι καθώς φαίνονται έχουν καταντήσει πανυγηρτζίδες και λάτιν χορευτές ανεξαρτήτως αποτελέσματος για την ομάδα, καθώς και εκφραστές μεγαλόσχημων πλην ανυπόστατων περιγραφών για αυτήν (κακά τα ψέματα ο Άρης των Ισποανών και των Λατίνων παιχταράδων δεν είναι τίποτα άλλο από μια μικρομεσαία ομάδα του Ελληνικού Πρωταθλήματος). Ας θυμηθούν λοιπόν το ρητό ότι πανηγυρίζει καλύτερα, όποιος πανηγυρίζει τελευταίος κι ας ζητήσουμε όλοι μαζί κάτι καλύτερο για τον Άρη που αγαπάμε και υποστηρίζουμε.

Θα κλείσω εδώ το κείμενό μου, λέγοντας ότι τα παραπάνω δεν τα έγραψα με σκοπό να κάνω τον έξυπνο, αλλά με την ελπίδα ότι του χρόνου κάτι θα αλλάξει για να μπει ο Άρης τόσο ποδοσφαιρικά όσο και μπασκετικά σε μια πιο σωστή βάση οργάνωσης κι επιτέλους να ακουστεί και μια διαφορετική άποψη στο γενικό κλίμα τεχνητής ευφορίας που κάποιοι προσπαθούν να δημιουργήσουν στον κόσμο του Άρη. Κακά τα ψέματα, η χρονιά ήταν μέτρια για την ομάδα μου και δεν νομίζω ότι μπορεί να αποτελεί κάτι παραπάνω από μια απλή υποσημείωση στη λαμπρή ιστορία αυτού του συλλόγου.

Μπορούμε καλύτερα – περιμένουμε…

Νίκος Παραστατίδης

ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ

ΚΟΚΚΙΝΟΙ ΤΡΟΛΕΤΑΡΙΟΙ 23

GOAL ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ TV

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ


powered by Agones.gr - livescore

ΡΟΗ

ΣΤΗΛΕΣ ΑΠΟΨΕΩΝ