Οι διατάξεις των δύο ομάδων
Οι διατάξεις των δύο ομάδων
Η μάχη του Παρισιού διατήρησε σε υψηλό βαθμό την αυτοπεποίθηση του Ολυμπιακού, αλλά ανέδειξε και έναν τομέα στον οποίο ο Μίτσελ χρειάζεται να δουλέψει περισσότερο.
Ο Ισπανός δεν επέλεξε τρία αμυντικά χαφ. Αντίθετα, ενίσχυσε αμυντικά τα άκρα του. ποντάροντας στην τακτική συνέπεια Χολέμπας-Κάμπελ στα ντουμπλαρίσματα. Έδειξε ότι πρώτο του μέλημα ήταν να αποφύγει ατομικά σόλο των Λαβέτσι-Καβάνι και συνεργασίες τους με τα επιθετικογενή μπακ της Παρί.
Οι Γάλλοι δεν επεφύλασσαν εκπλήξεις. Παρατάχθηκαν με 4-3-3, τα μπακ να επιχειρούν συνεχή overlap και τον Καβάνι να γίνεται σέντερ φορ κάθε φορά που ο Ιμπραΐμοβιτς έφτανε ως τη σέντρα για υποδοχή.
Σπουδαίο ρόλο στη φάση ανάπτυξης έπαιξαν τα κεντρικά χαφ που βρέθηκαν σε πολύ καλή μέρα και άλλαζαν συνεχώς θέσεις. Ο Βεράτι γινόταν με ευκολία δεξιός ακραίος, ενώ ο εκρηκτικός Ματουιντί επιτίθετο κάθετα, με ή χωρίς τη μπάλα, φτάνοντας ακόμα και σε θέση φορ.
pari-olympiakos-analysis

Κατοχή με υψηλό τέμπο για την Παρί

Η συντριπτική κατοχή της Παρί στο πρώτο μισάωρο, και μάλιστα σε υψηλό τέμπο, μαρτυρά ότι ο Ολυμπιακός δεν πέτυχε να κρατήσει ικανοποιητικά τη μπάλα ,όπως ζητούσε ο Μίτσελ πριν τον αγώνα. Οι αιτίες ήταν οι εξής :
  1. Χωρίς τρίτο χαφ που θα επιτηρούσε την κίνησή του προς τα πίσω (Εντινγκά;), ο Ιμπραΐμοβιτς είχε πολύ χώρο και χρόνο για δημιουργία παιχνιδιού.
  2. Σάμαρης-Μανιάτης κάλυπταν σωστά χώρους, αλλά αδυνατούσαν να αποσπάσουν μπάλες σε πρώτο χρόνο. Ο Σάμαρης έχανε τον Βεράτι, «ανάγκαζε» τον Φουστέρ να πέφτει επάνω του στα πρώτα μέτρα και ο Μότα έμενε χωρίς αντίπαλο. Ο Μανιάτης σε καμία περίπτωση δε μπορούσε να ακολουθήσει το Ματουιντί σε παρατεταμένες ταχύτητες. Επιπρόσθετα, η χαμηλή έφεση Μήτρογλου στο μαρκάρισμα των στόπερ επέτρεπε στον Τιάγκο Σίλβα να ανεβαίνει, αυξάνοντας την υπεραριθμία των Παριζιάνων.
  3. Το ρίσκο-Μπονγκ δεν «βγήκε». Ο Καμερουνέζος είχε προβλήματα στο ατομικό μαρκάρισμα, αλλά και στην κάλυψη χώρου, επιτρέποντας στους Ντε Βιλ, Βεράτι να πλαγιοκοπούν συνεχώς, κάθε φορά που ο Καβάνι συνέκλινε. Σωστά αντικαταστάθηκε στην ανάπαυλα.
  4. Η συνολική διαφορά των δύο ομάδων σε συνεχή κίνηση και ταχυδύναμη ήταν ιδιαίτερα ορατή.

Τα στηρίγματα του Ολυμπιακού

Ο Ολυμπιακός, όμως, είχε εκείνα τα στοιχεία που του επέτρεψαν να μη δεχθεί κλασικές ευκαιρίες και να ισορροπήσει μετά το 30΄:
  1. Το δίδυμο των στόπερ, με εξαίρεση το γκολ, είχε καλές τοποθετήσεις, έβγαινε συχνά πρώτο στη μπάλα και ανέκοπτε καθαρά, χωρίς να δίνει φάουλ.
  2. Ο Σαλίνο ήταν εξαιρετικός. Κέρδισε στα ίσα τις μονομαχίες με το Λαβέτσι, επιτρέποντας σε Μανωλά-Σιόβα να επικεντρωθούν προς τ’ αριστερά. Συνέκλινε εγκαίρως ως τρίτο στόπερ. Και αποτελούσε κίνδυνο για την άμυνα της Παρί όποτε έβρισκε χώρο, όπως στη φάση του 12’ που ξεκινά από εκείνον και την εκμετάλλευση της απουσίας Ματουιντί.
  3. Οι αντεπιθέσεις των ερυθρόλευκων ήταν οργανωμένες. Ο Μήτρογλου συμμετείχε στην ανάπτυξη και οι Φουστέρ-Σάμαρης αναζητούσαν τις μικρές κάθετες στους χώρους.

pari-olympiakos-stats

Η αποβολή και η ανεπάρκεια στη διαχείρισή της

Οι αψυχολόγητες κίτρινες του Βεράτι τον οδήγησαν στην έξοδο. Ο Μπλαν διέκρινε εκνευρισμό, δεν ήθελε να στερηθεί παίκτη στον άξονα και πέρασε τον 18άχρονο Ραμπιό στη θέση του Λαβέτσι, γυρνώντας σε 4-3-2. Αποστολή του τεχνίτη νεαρού ήταν να κρατήσει μπάλα και να βγάλει μπαλιές στην κόντρα.
Ο Ολυμπιακός φάνηκε ανέτοιμος να διαχειριστεί το αριθμητικό πλεονέκτημα. Έδειξε θέληση να χτυπήσει το παιχνίδι , αλλά προδόθηκε από την απόδοση των αλλαγών και την έλλειψη αξιόπιστου πλάνου ανάπτυξης στο σετ παιχνίδι. Συγκεκριμένα :
  • Ο Βάις θα έπρεπε να εξελιχθεί σε τακτικό όπλο, με τους χώρους να είναι περισσότεροι. Αντίθετα ήταν αρνητικότατος, χωρίς καθαρή σκέψη και με αβίαστες λάθος μεταβιβάσεις που προσέφεραν ευκαιρίες αντεπιθέσεων. Ο Ντομίνγκες δεν είχε κίνηση χωρίς μπάλα, έψαχνε στατικά τις κάθετες και έγινε εύκολη λεία για τους ταχυδύναμους μεσοαμυντικούς της αντιπάλου.
  • Η έξοδος Σαλίνο ήταν αδικαιολόγητη. Μπορεί να έλειπε πλέον ο Λαβέτσι, αλλά ακριβώς γι’ αυτό ο Βραζιλιάνος θα μπορούσε να προσφέρει τα μέγιστα στο επιθετικό πλάτος. Ο Μανιάτης ως δεξί μπακ ούτε απειλούσε, ούτε μπορούσε να συγκρατήσει τον Καβάνι όποτε κινείτο προς το μέρος του, κάτι που φάνηκε και στο 2ο γκολ.
  • Οι παίκτες του Ολυμπιακού «εξεπλάγησαν» από την άμυνα της Παρί πίσω από τη μπάλα και έμοιαζαν να μη μπορούν να αντιληφθούν το ρόλο τους στα νέα δεδομένα. Δε μοίραζαν διαγώνια στα άκρα, δεν είχαν κάθετες επελάσεις και εμφάνισαν κενό μεταξύ άμυνας-κέντρου που δυσκόλευε το αμυντικό τους transition. Οι «ερυθρόλευκοι» δεν έχουν συνηθίσει τέτοιες καταστάσεις στην Ευρώπη. Στην Ελλάδα το φαινόμενο είναι μόνιμο και συνήθως το αντιμετωπίζουν με ατομικές ενέργειες. Η ποιότητα των αμυνομένων στη Superleague όμως, δεν έχει καμία σχέση με αυτή των Γάλλων. Η Παρί παρακολουθούσε με ευκολία το παράλληλο ποδόσφαιρο έξω από την περιοχή της και χτυπούσε στην πλάτη των χαφ.
Με τα παραπάνω δεδομένα, μόνο τυχαίο δεν είναι ότι οι Πειραιώτες βρήκαν γκολ (οφσάιντ) μόνο από στημένο και δεν απείλησαν, ενώ οι Γάλλοι παρ’ ότι με 10 και με τρία στόπερ από το 78΄, έβγαλαν πολύ περισσότερες φάσεις σε σχέση με το α΄ ημίχρονο.

Συμπέρασμα

Η εξέλιξη του ματς οφείλει να προβληματίσει τον Μίτσελ για την ποικιλία ανάπτυξης και την αμυντική συμπεριφορά, όταν η ομάδα του έχει μεγάλη κατοχή. Δεν θα τα χρειαστεί πολύ αν προκριθεί στους 16. Αλλά θα τα χρειαστεί μέχρι να προκριθεί, στο κομβικό ματς με την Άντερλεχτ, ειδικά χωρίς τον Μήτρογλου. Μπορεί οι Βέλγοι να μην έχουν την μεσοαμυντική ποιότητα της Παρί. Αλλά είναι αρκετά επικίνδυνοι να σκοράρουν και να αγχώσουν τους «ερυθρόλευκους».

Από τον Κώστα Χατζή του www.overlap.gr

ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ

ΚΟΚΚΙΝΟΙ ΤΡΟΛΕΤΑΡΙΟΙ 23

GOAL ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ TV

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ


powered by Agones.gr - livescore

ΡΟΗ

ΣΤΗΛΕΣ ΑΠΟΨΕΩΝ