Τα πρόσωπα στην υπηρεσία της τακτικής

Ο Ολυμπιακός γνώρισε την ήττα από την Άρσεναλ, όπως αναμένονταν, δείχνοντας όμως πολύ πιο καλό πρόσωπο σε σχέση με την αναμέτρηση απέναντι στην Άρσεναλ. Το τελικό 3-1 δεν αντικατοπτρίζει την εικόνα την εικόνα του αγώνα με τον Ολυμπιακό να παίζει αμυντικά μεν, αξιόλογα δε σε μία έδρα που δεν έχει… αλωθεί στο Τσάμπιονς Λιγκ από το 2003.

Ο Ζαρντίμ… γνωρίζει την ομάδα του

Αν κάποιος θέλει να σταθεί σε κάποιο τακτικό/αγωνιστικό συμπέρασμα από την χθεσινή αναμέτρηση, θα πρέπει να εστιάσει στο γεγονός ότι ο Ζαρντίμ έδειξε εμπράκτως ότι γνωρίζει τις δυνατότητες και χαρακτηριστικά του ρόστερ της ομάδας του: κάτι που αμφισβητήθηκε εντόνως το τελευταίο διάστημα. Ο Πορτογάλος με αρκετές αλχημείες ελέω απουσιών αλλά και τακτικών επιλογών έδωσε συγκεκριμένο χαρακτήρα στην ομάδα, επιτυγχάνοντας εν πολλοίς στην εφαρμογή της προ επιλεγμένης τακτικής στρατηγικής.
Επιγραμματικά ο Ζαρντίμ παρέταξε τον Ολυμπιακό:

• με ένα 4-1-4-1 μειωμένου αγωνιστικού πλάτους και βάθους δίνοντας εντολή για κάλυψη χώρων, παίκτες πίσω από την μπάλα και διατήρηση των θέσεων κατά την φάση της άμυνας
• επέτρεψε στον Μανιάτη να πιέζει ψηλά κατά την φάση της άμυνας όντας ο μοναδικός παίκτης που άφηνε την θέση του κατά την ανασταλτική λειτουργία
• στην επίθεση επεδίωξε την διατήρηση κατοχή της μπάλας και την διενέργεια επιθέσεων, αυστηρά, όταν το επέτρεπε η τοποθέτηση των αντιπάλων στον χώρο
• ο Μήτρογλου αποτελούσε, σχεδόν σε όλες τις φάσεις της επίθεσης, σταθερό επιθετικό σημείο αναφοράς

Ήττα στις λεπτομέρειες

Η αμυντική λειτουργία του Ολυμπιακού ήταν εξαιρετική, ειδικότερα στο τομέα της αλληλοκάλυψης και των λίγων φάουλ που έδωσε στον αντίπαλο παρά την πίεση που δέχθηκε. Το έντονο μαρκάρισμα του Μανιάτη, κυρίως στον Αρτέτα, δυσκόλεψε την πρώτη πάσα της Άρσεναλ ενώ το μειωμένο πλάτος λειτούργησε ως αντίδοτο στην μορφολογία της ενδεκάδας των «κανονιών» που ήθελε κενούς χώρους για να αναπτύξει της αρετές της.
Τα ατομικά λάθη – κυρίως – αλλά και οι εσωτερικές αλλαγές/τακτικές οδηγίες του Βενγκέρ στο 2ο ημίχρονο που «στοχοποίησηαν» τον εκτός ρυθμού Ντιακιτέ (κάτι που υπερτονίζει την έλλειψη εναλλακτικών λύσεων στα μπακ) έδωσαν στην Άρσεναλ την νίκη στις λεπτομέρειες. Η κινητικότητα των Καθόρλα και Ζερβινιό καθώς και τα συχνά ανεβάσματα των μπακ ήτα τα κυριότερα συστατικά της νίκης της Άρσεναλ ου δυσκολεύτηκε πολύ από την έλλειψη χώρων.

Τα πρόσωπα στην υπηρεσία της τακτικής

Η αναμέτρηση μπορεί να χαρακτηρισθεί από το παραπάνω ρητό που βρίσκει ολοένα και μεγαλύτερη εφαρμογή στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Αμφότεροι οι προπονητές προσπάθησαν να ενισχύσουν το τακτικό τους πλάνο ενισχύοντας το με πρόσωπα που θα μπορούσαν να το υποστηρίξουν.
Ο Ζαρντίμ αποδυνάμωσε τα άκρα της μεσαίας γραμμής παρατάσσοντας μία 5αδα χαφ με… 4 κεντρικά χαφ και 1 στόπερ με ξεκάθαρο στόχο την διατήρηση του μειωμένου πλάτους σε όλη την διάρκεια του αγώνα και την ενίσχυση του άξονα με στόχο την δυσχέρεια της κυκλοφορίας της Άρσεναλ. Το πλάνο πέτυχε, παρά την ιδιόρρυθμη ενδεκάδα αναγκάζοντας την Άρσεναλ σε… φλύαρο παιχνίδι πίσω από την σέντρα και μονοδιάστατη ανάπτυξη από τα πλάγια.
Στην ίδια κατεύθυνση και ο Βενγκέρ που επέλεξε την ίσως πιο γρήγορη (με εξαίρεση την απουσία Γουόλκοτ) και ευέλικτη ενδεκάδα σε μία απάντηση της προσχεδιασμένης μαζικής άμυνας του Ολυμπιακού. Ο Αλσατός προσπάθησε να θέσει πιο δυσεπίλυτα προβλήματα στον Ζαρντίμ με την ενδεκάδα που επέλεξε, παρά από το να πάει σε πιο συμβατικές λύσεις με τον Ζιρού στην κορυφή και 3 χειριστές της μπάλας – κάτι που περίμενε ο Ζαρντίμ.

Συμπέρασμα

Η Άρσεναλ εκμεταλλεύτηκε τα ατομικά λάθη του Ολυμπιακού με τον Βενγκέρ να στοχεύει στο 2ο ημίχρονο στα match-up στην πλευρά του ανέτοιμου Ντιακιτέ  με τους Ζερβινιό και Ποντόλσκι. Η δύναμη της έδρας σε συνδυασμό με την ποιοτική διαφορά των ομάδων ήταν αρκετά για να δώσουν μία δύσκολη νίκη στους Άγγλους.
Από την άλλη ο Ζαρντίμ έδειξε να γνωρίζει τα χαρακτηριστικά του ρόστερ του και τόλμησε να πειραματιστεί με βάση ένα συγκεκριμένο και απαιτητικό τακτικό πλάνο – με αρκετή επιτυχία – παρά την ήττα. Η παρουσία του Γκρέκο στα αριστερά, του Σιόβα στα χαφ και η εμφάνιση του Μήτρογλου δίνουν την ευκαιρία για περαιτέρω πειραματισμούς με την ιδέα ενός .. αλά Δώνη 4-4-2 να μοιάζει ενδιαφέρουσα.