Τον Τζιοβάνι Μορένο, μεταγραφικό στόχο του Ολυμπιακού παρακολούθησε ο συνεργάτης του Αθλητικού Παρασκηνίου RedArmy στον χθεσινοβραδυνό αγώνα της Νασιονάλ με την Ρεάλ Καρτατζίνα για το πρωτάθλημα της Κολομβίας. Τον ευχαριστούμε για το ξεχυχτι και τις εντυπώσεις που μας μετέφερε.

θα μεταφέρω τις εντυπώσεις μου από την εμφάνιση του Τζιοβάνι Μορένο στον αγώνα της Ατλέτικο Νασιονάλ με την Ρεάλ Καρτατζίνα, αγώνας ντέρμπι μεταξύ της 7ης Νασιονάλ και της 5ης Καρτατζίνα.

Θα αναφέρω αρχικά κάποια χρήσιμα στοιχεία:
1) Στο πρωτάθλημα αυτό δίνονται πάρα πολύ εύκολα κάρτες. Σχεδόν σε κάθε μαρκάρισμα και δυνατή επαφή ο διαιτητής δεν διστάζει να βγάλει κίτρινη κάρτα, γενικά δεν υπάρχει ανοχή στο σκληρό παιχνίδι.
2) Οι άμυνες των ομάδων που παρακολούθησα ήταν σχετικά αδύναμες. Έπαιζαν ένα είδους ζώνης και πολύ σπάνια έβλεπες man 2 man πάνω στους επιθετικούς.
3) Από το 38' η Καρτατζίνα είχε μείνει με 10 παίκτες λόγο αποβολής ενός παίκτη της.

Ξεκινάω λέγωντας πως ο Τζιοβάνι Μορένο δεν είναι επιτελικό χαφ. Περιφερειακός επιθετικός είναι με χώρο δράσης πέντε μέτρα έξω από την μεγάλη περιοχή έως και το πέναλτι.

Κίνηση στον χώρο
Έχει τρομερή πρώτη κίνηση και στα μέτρα αυτά είναι εξαιρετικά επικίνδυνος παίκτης. Έχει έκρηξη στην πρώτη μπαλιά και λόγο του μεγάλου δρασκελισμού του, αναπτύσει ταχύτητα με την μπάλα. Εξαιρετικά χρήσιμο.
Παίρνει την μπάλα συνήθως με πλάτη προς την εστία και τους αντίπαλους αμυντικούς και κάνει το 1-2 με τον σέντερ φορ-θα μπορούσα να πω ότι θα ταίριαζε ως επιθετικό δίδυμο πολύ με τον Μήτρογλου. Όταν πάρει την μπάλα, είναι εξαιρετικά δύσκολο να τον κόψεις, γιατί, λόγο ύψους και δρασκελισμού μόνο με φάουλ μπορείς να ανατρέψεις την κίνηση του. Όπερ σημαίνει ότι θα έχεις είτε φάουλ έξω από την περιοχή, είτε πέναλτι.

Στην μεγάλη περιοχή
Μέσα στην περιοχή είναι πάρα πολύ επικίνδυνος. Στο πρώτο τέταρτο του αγώνα, ξεκινώντας από ελεγχόμενη θέση για οφσαϊντ δέχθηκε την μπάλα στην μεγάλη περιοχή και με τον αμυντικό στην πλάτη του κατάφερε με δυο υδραυλικές κινήσεις να έρθει σε πρόσωπο με τον τερματοφύλακα και με πλασέ αλλά Ριβάλντο, προσπάθησε να σκοράρει. Πλάσαρε στην γωνία, αλλά ο γκολκίπερ με ενστικτώδη κίνηση κατάφερε να αποκρούσει.
Την εκτέλεση του πέναλτι, όπου και σημειώθηκε το πρώτο γκολ της Νασιονάλ, την ανέλαβε ο ίδιος. Πήρε φόρα και έκανε ένα δυνατό πλασέ,ψαρώνοντας τον τερματοφύλακα ο οποίος είχε επιλέξει λάθος γωνία και όταν είδε πως η μπάλα κατέληγε στην αντίθετη πλευρά, έμεινε άγαλμα.
Τα δυο γκολ που πέτυχε στην συνέχεια (το 2ο και το 4ο της ομάδας του) ήταν το ένα καλύτερο απ' το άλλο.
Στο 58 δέχθηκε μακρυνή μπαλία από τον μέσο, κατέβασε την μπάλα με εξαιρετική τεχνική, έκανε 1-2 με τον επιθετικό και με μεγάλο δρασκελισμό βρέθηκε σε θέση για σουτ όπου με δυνατό πλασέ πέτυχε το δεύτερο προσωπικό του γκολ.
Στο 86 και ενώ το ματς ήταν στο 3-2 υπέρ της Νασιονάλ, πήρε την μπάλα έξω από την μεγάλη περιοχή, 1-2 μέτρα πριν το ημικύκλιο με εντυπωσιακή προσωπική ενέργεια χορεψε 3 αμυντικούς της Καρτατζίνα και πλάσαρε στο τέρμα.
Αμέσως μετά το γκολ, έβαλε την μπλούζα στο κεφάλι του κάνωντας έναν περίεργο πανυγυρισμό ο οποίος του απέφερε την δεύτερη κίτρινη κάρτα και αποβολή. Την πρώτη κίτρινη την είχε δεχθεί στο 46'

Τεχνικές ικανότητες
Δίχως την μπάλα στα πόδια, ο Μορένο είναι στατικός παίκτης και δεν συμβάλει στην ανασταλτική λειτουργία της ομάδας. Ωστόσο, φροντίζει να κινείται στον ελεύθερο χώρο, ώστε σε περίπτωση αντεπίθεσης να μπορεί να δράσει ελεύθερα. Διαθέτει εξαιρετική κλειστή τρίπλα και μεγάλο δρασκελισμό. Αν βρεθεί στον χώρο του κέντρου, δεν θα κάνει περιττές ενέργειες και θα φροντίσει να δώσει γρήγορη πρώτη πάσα σε συμπαίκτη του. Γενικά δεν κουβαλάει την μπάλα στον χώρο του κέντρου, δεν κάνει μεγάλες μπαλιές, δεν είναι δημιουργικός παίκτης.
Αν και έχει καλή κίνηση στην πρώτη πάσα, συνήθως παίζει με τους συμπαίκτες του σερβίροντας κοντινές μπαλιές και κάνει το 1-2 με τον επιθετικό. Η ομάδα του έπαιζε ένα σύστημα 3-5-2, έχωντας στο κέντρο παίκτες που κουβαλούσαν την μπάλα και του την σέρβιραν 5-10 μέτρα πριν την περιοχή. Λόγο της αριθμητικής υπεροχής της Νασιονάλ για 60 λεπτά στον αγώνα, οι μέσοι της Νασιονάλ ανέβαιναν αρκετά. Μπορώ να πω ότι 1-2 παίκτες μου έκαναν κλίκ, γιατί και πατήματα είχαν και τρεξίματα.

Στο δια ταύτα...
Ο Μορένο αναμφίβολα είναι ένας πολύ καλός ποδοσφαιριστής. Διαθέτει υψηλή τεχνική, γρήγορο δρασκελισμό, καλά πλασέ και δυνατά σουτ. Έχει ποικιλία στον τρόπο εκτέλεσης και εξαιρετική φυσική κατάσταση.
Δεν είναι όμως ο παίκτης που θα πάρει την μπάλα από τα κεντρικά χαφ και θα την φέρει προς την επίθεση. Πρέπει πίσω του να έχει δυο εργαλεία που κόβουν ράβουν και θα του την σερβίρουν για να δημιουργήσει καταστάσεις και να διασπάσει την άμυνα του αντιπάλου,
Πρόκειται για παίκτη που ξεχωρίσει στο πρωτάθλημα. Έχει επιβλητική παρουσία στο γήπεδο, ωστόσο αποφεύγει τις δυνατές κόντρες. Του αρέσει να έχει ελεύθερο ρόλο μιας και είναι το αστέρι της ομάδας. Οι άμυνες είναι διαφορετικές από τις ευρωπαϊκές και με τα σύνθετα μαρκαρίσματα που έχουμε στην Ευρώπη, σε συνδυασμό με το σκληρό παιχνίδι θα αντιμετωπίσει πρόβλημα. Έχει σίγουρα και φυσικά και τεχνικά προσώντα, αλλά δεν νομίζω ότι ταιριάζει στο στυλ του Ολυμπιακού. Για να έχεις έναν τέτοιο παίκτη στην ομάδα, πρέπει να διαθέτεις και παίκτες στο κέντρο που πατάνε περιοχή και μπορούν να του μεταφέρουν την μπάλα στον χώρο δράσης του. Κάτι τέτοιο δεν είναι ούτε ο Ντουντού, ούτε ο Μαρέσκα και δεδομένου ότι χρειαζόμαστε έναν αμυντικό χαφ ποιότητας ένας ακόμα περιφερειακός επιθετικός είναι πολυτέλεια.
Αν πουλάγαμε τον Ντιόγκο ή δεν ανανεώναμε τον Λούα-Λούα θα είχε νόημα η απόκτηση του και πάλι όμως θα θέλαμε επιτελικό χαφ για να τον τροφοδοτεί.

Φάσεις και γκολ: