Ο Ολυμπιακός αναδείχτηκε νικητής του μεγάλου ντέρμπι των «αιωνίων» σε ένα παιχνίδι με… άγρια ομορφιά. Οι ερυθρόλευκοι απολαμβάνουν πλέον τη διαφορά των 10 βαθμών, αγγίζοντας ουσιαστικά το πρωτάθλημα δεδομένης της «διαφοράς δυναμικότητας» με τους επερχόμενους αντιπάλους τους. Σε καθαρά αγωνιστικό/τακτικό επίπεδο οι δύο ομάδες μοιράστηκαν από ένα ημίχρονο με τους δύο προπονητές να παρουσιάζουν τις ομάδες τους με ξεκάθαρα τακτικά πλάνα.
Α’ Ημίχρονο: Αποτελεσματική εφαρμογή του pressing από τους γηπεδούχους
Το πρώτο ημίχρονο χαρακτηρίζεται από τη συντονισμένη και επιτυχημένη εφαρμογή του pressing από τους παίκτες του Βαλβέρδε στα 3/4 του γηπέδου. Το κύριο μέλημα του Ισπανού ήταν η «απομόνωση» του Σισέ και η ανεπαρκής τροφοδότησή του, γεγονός που επετεύχθη σε σημαντικό βαθμό. Η «πίεση ψηλά» είχε ως αποτέλεσμα:
- Οι πράσινοι να μην εκδηλώνουν ορθολογικές επιθέσεις από τον άξονα
- Ο Σισέ να είναι αποκομμένος από τα χαφ της ομάδας και η τροφοδότηση του να διενεργείται κυρίως με μακρινές μπαλιές
- Η κατοχή της μπάλας να είναι στα ποσοστά του 60%-40% για τον Ολυμπιακό.
Τα παραπάνω δημιούργησαν συνθήκες αγωνιστικής υπεροχής για τον Ολυμπιακό χωρίς ωστόσο να αποφέρουν αντίστοιχη αγωνιστική πίεση στα καρέ του αντιπάλου αφού οι επιτελικοί των ερυθρολεύκων δεν κατάφεραν να συνδυαστούν αποτελεσματικά μεταξύ τους.
Σχόλιο: Το γκολ του Μιραλάς αποτελεί επιβράβευση του Βαλβέρδε ο οποίος έχει βάλει φέτος την προσωπική του «ισπανική» πινελιά στις στημένες φάσεις των ερυθρολεύκων.
Στον αντίποδα, ο Φερέιρα έδειξε να περιμένει την πίεση των γηπεδούχων (γνωστή τακτική του Βαλβέρδε στο Καραΐσκάκη) στην έναρξη του αγώνα. Με γνώμονα αυτό το δεδομένο ο Πορτογάλος:
- Επέλεξε τους Καραγκούνη, Κατσουράνη, Σίλβα και Νίνη στο αρχικό σχήμα με στόχο την σωστή κυκλοφορία της μπάλας
- Έδωσε εντολές για άμεσες μεταβιβάσεις τις μπάλας προς τον Σισέ στους κενούς χώρους πίσω από την υψηλά τοποθετημένη αμυντική ζώνη του Ολυμπιακού
- Έδωσε σαφείς εντολές για προωθήσεις των μπακ με στόχο την διάσπαση της αμυντικής συνοχή του αντιπάλου στα πλάγια
Ωστόσο, οι τακτικές οδηγίες του Πορτογάλου δεν εφαρμόστηκαν επαρκώς «επί χόρτου» καθώς η πίεση του Ολυμπιακού κατέστησε την κυκλοφορία της μπάλας από τους χαφ πολύ δύσκολη – με αποτέλεσμα η τροφοδότηση του Σισέ να γίνεται με βεβιασμένο τρόπο.
Σχόλιο: Ενδιαφέρον παρουσιάζει η εφαρμογή της ζώνης από τον Φερέιρα στα στημένα του αντιπάλου.Στατιστικώς με απ’ευθείας εκτέλεση και κεφαλιά έξω από τη μικρή περιοχή μπαίνει, μόλις, το 3% των προσπαθειών. Ο Φερέιρα φαίνεται να το γνωρίζει τοποθετώντας όλους τους παίχτες του μέσα στη μικρή περιοχή. Ο ΠΑΟ δεν έχει αφήσει κανέναν παίχτη πίσω, για αντεπίθεση !
Β’ Ημίχρονο: Η επιθετικότητα των πρασίνων προβλημάτισε τον συντηρητικό Βαλβέρδε
Το δεύτερο ημίχρονο είχε εντελώς διαφορετική εικόνα με τον Παναθηναϊκό να αναλαμβάνει σταδιακά τα ηνία του αγώνα και να «παίρνει μέτρα» στο γήπεδο. Ο Φερέιρα επέτρεψε στους παίκτες του να αναπτύξουν επιθετικές πρωτοβουλίες ενώ ταυτόχρονα μετέφερε την πίεση στις αμυντικές ζώνες του Ολυμπιακού εκμεταλλευόμενος την… πάγια φετινή τακτική του Βαλβέρδε να δίνει χώρο στον αντίπαλο όταν προηγείται η ομάδα του.
Οι κύριοι άξονες του τακτικού πλάνου του Φερέιρα για το δέυτερο 45λεπτο ήταν οι εξής:
- Πίεση ψηλά
- Τροφοδότηση του Σισέ από πιο προωθημένες αγωνιστικές θέσεις με έμφαση στις κάθετες μπαλιές
- Έντονη επιθετική παρουσία των πλάγιων αμυντικών
- Κατοχή της μπάλας με την μπάλα «κάτω»
- Ελευθερία κινήσεων/τρίπλας στον Λέτο
- Ειδικό ρόλο στον Σίλβα ως αποδέκτη πρώτης πάσας στην επίθεση και 3ο στόπερ στην άμυνα
Σχόλιο: Η δυνατότητα του Λέτο να ντριπλάρει τους προσωπικούς του αντιπάλους αποτέλεσε σημαντικό όπλο του Παναθηναϊκού στην προσπάθεια διάσπασης της πίεσης του Ολυμπιακού αφού το «ξεσκαρτάρισμα» αντιπάλων διασπά την συνοχή του συντονισμένου pressing.
Από την άλλη ο Βαλβέρδε δεν επιφύλασσε τακτικές εκπλήξεις στο φίλαθλο κοινό. Με την γνωστή του ρεαλιστική, βαθμοθηρική προσέγγιση και με «έπαθλο» το 1-0 του πρώτου ημιχρόνου έδωσε χώρο στους πράσινους, έμφαση στην επιθετική αποδιοργάνωση των Σισέ, Λέτο και Νίνη (οι Τοροσίδης/Μπράβο έπαιζαν κοντά τους πλάγιους επιθετικούς του ΠΑΟ χωρίς να αναλαμβάνουν επιθετικές πρωτοβουλίες) ποντάροντας στην αμυντική συνοχή της ομάδας αλλά και στο ατομικό ταλέντο της επιθετικής τριάδας του.
Η πολύ καλή απόδοση ορισμένων παικτών του Παναθηναϊκού σε συνδυασμό με την κούραση των ερυθρολεύκων επέφεραν διαφορετικά αγωνιστικά αποτελέσματα από αυτά που περίμενε ο Ισπανός – με το γκολ του Λέτο να αιφνιδιάζει τον Βαλβέρδε που είχε στο μυαλό του μία πιο αμυντικογενή τακτική στο μυαλό του για το δεύτερο ημίχρονο.
Συμπέρασμα
Αμφότερες οι ομάδες μοιράστηκαν από ένα ημίχρονο σε ένα ντέρμπι που είχε λίγες αξιόλογες φάσεις αλλά πολύ πάθος, τακτική πειθαρχία και δύναμη. Οι προπονητές των «αιωνίων» βασίστηκαν στην ορθή εφαρμογή των αγωνιστικών αρετών των ομάδων τους χωρίς να επιχειρήσουν να αιφνιδιάσουν τον αντίπαλο τους στην σκακιέρα των πάγκων. Τα μοιρασμένα ημίχρονα αντικατοπτρίζουν πλήρως το αμφίρροπο της αναμέτρησης με το τελικό αποτέλεσμα να αφήνει μία πικρή γεύση στους φιλοξενούμενους που έδειξαν σημαντικά αγωνιστικά χαρίσματα σε μία πολύ δύσκολη και αφιλόξενη έδρα.
Υ.Γ: Το παρόν άρθρο γράφτηκε με την συνεργασία των armadinho, xanthoss, lefabian και JimK.