Ακόμα και με 2-0 στο πρώτο παιχνίδι, το να αποκλειστείς από τη Γιουνάιτεντ, σε καμία περίπτωση δεν είναι τραγωδία. Γνωρίζοντας όμως τις αδυναμίες σου, τους τραυματισμούς, το ντεφορμάρισμα κάποιων παικτών και την άσχημη εικόνα στα προηγούμενα παιχνίδια, ξεκινάς το σημαντικότερο 90λεπτο της ευρωπαϊκής σου ιστορίας προσαρμόζοντας το παιχνίδι σου στα ανωτέρω δεδομένα. Την Κυριακή, η Λίβερπουλ με πολύ ποιοτικότερο ρόστερ, υπερφόρτωσε τον άξονα και επικράτησε κυνικά με 0-3. Ο Ολυμπιακός με κατώτερες μονάδες από τους Reds στα χαφ και την επίθεση, επέλεξε να κατέβει στο ίδιο γήπεδο με ελαφρά υπεροψία και να αντιμετωπίσει τη Μάντσεστερ με ισαριθμίες. Και έχασε κυνικά με 3-0.

Βελτιωμένη Μάντσεστερ, χωρίς ασφυκτική πίεση

Ο Μόγες, σε σχέση με το Φάληρο, βελτίωσε τον τομέα της δημιουργίας, με τις αλλαγές που αναφέρονται στον πίνακα. Διατήρησε τον ελεύθερο ρόλο στο Ρούνεϊ, αλλά τοποθετώντας δίπλα του τον εξαιρετικό χειριστή και πασαδόρο Γκιγκς, τον απάλλαξε από τα συνεχή μπρος πίσω για να πάρει μπάλα. Έτσι, μπορεί να ξεκίναγε λίγο πιο πίσω, σχεδόν ως εσωτερικός μέσος, αλλά κινείτο διαγώνια, ανάμεσα σε Μαρκάνο και Χολέμπας, περιμένοντας να υποδεχθεί τις μεγάλες διαγώνιες του Ουαλού. Στον ίδιο χώρο ερχόταν συχνά κι ο Φαν Πέρσι. Ταυτόχρονα, ο Βαλέντσια έπαιξε αυτή τη φορά ως κλασικός ακραίος, τραβώντας το Χολέμπας στη γραμμή, για να διασπά τη συνοχή της «ερυθρόλευκης» αμυντικής τετράδας.
Βέβαια, με το 40άχρονο Γκιγκς και τον Κάρικ σε ρόλο anchorman κάτω από τη σέντρα, η πίεση ψηλά έγινε αποκλειστικό έργο τεσσάρων. Η Μάντσεστερ πίεσε, αλλά δεν «έπνιξε» τον Ολυμπιακό, δε μπορούσε άλλωστε, και μετά το 30΄οπισθοχώρησε 10 μέτρα. Επέτρεψε στους Πειραιώτες κατοχή μπάλας, αλλά σε λιγότερο επικίνδυνες ζώνες και έτσι προκύπτει το 49%-51%, που δε μαρτυρά όλη την αλήθεια.

Οι αστοχίες του Μίτσελ

• Ο Ισπανός δεν προστάτευσε τα σέντερ μπακ του. Παρ’ ότι «έμπαζαν» με Παναθηναϊκό και ΠΑΟΚ, δεν επέλεξε σχηματισμό υπεραριθμίας στον άξονα ώστε να αποτρέψει τον αντίπαλο να μεταφέρει με ευκολία τη μπάλα έξω από τη δική του μεγάλη περιοχή. Σάμαρης-Μασάντο δεν ξεκίνησαν, ενώ και ο Φουστέρ που συγκλίνει, αυτή τη φορά είχε πολύ πιο επιθετικογενές μπακ απέναντί του, που τον ανάγκαζε να μένει στη γραμμή.
• Εντινγκά και Μανιάτης βρέθηκαν αντιμέτωποι με Ρούνεϊ και Γκιγκς αντίστοιχα. Ο πρώτος το πάλεψε. Ο δεύτερος, παρ’ ότι είχε πολύ γηραιότερο αντίπαλο, δεν κατάφερε να τον περιορίσει.

• Δημιουργικά, το δίδυμο των κεντρικών χαφ εμφάνισε τις γνωστές αδυναμίες με τη μπάλα στα πόδια στο σετ παιχνίδι. Η ευκαιρία του 15΄προιδέαζε για αντεπιθέσεις στους κενούς χώρους που άφηναν τα ακραία μπακ και ο Γκιγκς, αλλά οι «ερυθρόλευκοι» δεν είχαν στηθεί τακτικά για τέτοιο παιχνίδι, ενώ ό Μίτσελ επέλεξε και πάλι να στείλει τον Πέρες δεξιά, παρ’ ότι ο Παραγουανός δεν έχει αποδώσει καλά όσες φορές αποχωρίστηκε την αριστερή πτέρυγα. Έτσι, απέμειναν οι δύο καλύτεροι και κινητικότεροι παίκτες του Ολυμπιακού, Ντομίνγκες και Κάμπελ, από τους οποίους ξεκίνησαν όλες οι ευκαιρίες. Όμως σταδιακά «εξατμίζονταν», κυνηγώντας «σκοτωμένες» μπαλιές και αντιπάλους.
• Με 2-0 «στην πλάτη», ο Ολυμπιακός βγήκε στην ανάπαυλα χωρίς αλλαγή. Παρ’ ότι «φώναζε» για ενίσχυση στα χαφ με καλούς χειριστές μπάλας και ποιοτικότερες μεταβιβάσεις, η πρώτη αλλαγή ήταν ο παλαίμαχος Βαλντές στη θέση του νευρικού αλλά ταχύ Πέρες, ενώ η είσοδος Μασάντο έφτασε να γίνει στο 74΄. Αξιοσημείωτο δε, ότι πάνω που ο Σαλίνο είχε αρχίσει να γίνεται επικίνδυνος από δεξιά, αντικαταστάθηκε για να χωρά μέχρι τέλους στο σχήμα ο αρχηγός της ομάδας.

Οι λεπτομέρειες

Στα μεγάλα ματς μετράνε κι οι λεπτομέρειες. Αυτή τη φορά ήταν όλες εναντίον των «ερυθρόλευκων» και επέτρεψαν στη Μάντσεστερ να «κάτσει» πάνω στο 3-0, παίζοντας με τα νεύρα τους και το χρόνο : το άχαρο πέναλτι, τα χρονικά σημεία των γκολ, τα λάθη του τείχους και του Ρομπέρτο στο φάουλ, η έλλειψη επιθετικού περιοχής σε σπουδαίες ευκαιρίες, η αλάνθαστη απόδοση του Ντε Χέα.

Συμπέρασμα

Όπως με τη Μπενφίκα και τον Παναθηναϊκό, έτσι και χθες ο Μίτσελ αγνόησε ότι σε μία ρεβάνς, ένας αντίπαλος που τον νίκησες στο πρώτο παιχνίδι, θα αναπροσαρμόσει τα πλάνα του σε πρόσωπα και τακτικές. Με τους Πορτογάλους δεν στοίχισε βαθμολογικά. Με τους «πράσινους» θα έλεγε κανείς μόνο σε γόητρο. Όμως, από εκείνο το ματς και μετά, οι «ερυθρόλευκοι» όχι μόνο δεν έχουν συνέλθει, αλλά οι αδυναμίες τους σε όλο το μήκος του άξονα έχουν γίνει ορατές και εκμεταλλεύσιμες.
Ο Μόγες έκανε τα απολύτως βασικά «ακούμπησε» στον Γκιγκς και τους Ρούνεϊ-Φαν Πέρσι και προς το παρόν διεσώθη. Με αυτή την εικόνα όμως, απέναντι στους περισσότερους από τους «8» θα κινδυνεύσει με διασυρμούς.
Υ.Γ. 1 Προκαλεί απορία να εμπιστεύεσαι δύο 90λεπτα το Σάμαρη απέναντι στο απείρως καλύτερο και ταχύτερο κέντρο της Παρί και να μην του δίνεις ούτε μισάωρο με αυτό της Μάντσεστερ.
Υ.Γ.2 Όσοι θεωρούν ότι ο Σαβιόλα δεν έχει προσφέρει τίποτα σπουδαίο, ας αναλογιστούν το χθεσινό ματς, τον τρόπο που συνδέει το φορ με τα χαφ, τις φάσεις στη μικρή περιοχή και ας αναθεωρήσουν.
Υ.Γ. 3 Τα «μπαλώματα» του Δεκεμβρίου δυστυχώς πληρώνονται.

Κώστας Χατζής από το www.overlap.gr