Σε ένα ματς για γερά νεύρα που έσπασε καρδιές, η Α.Ε.Κ. πήρε μεγάλη πρόκριση για τους «4» του Κυπέλλου Ελλάδας, παρά την ήττα της με 2-3 σε ένα δραματικό παιχνίδι στο Ο.Α.Κ.Α.! Ανώτεροι οι Πράσινοι, άνω-κάτω το ματς σε έναν εκπληκτικά σουρεαλιστικό προημιτελικό. Επόμενος αντίπαλος για την Ένωση ο Π.Α.Ο.Κ.
Καταρχήν, πριν ξεκινήσουμε την ανάλυση ενός τέτοιου παιχνιδιού, οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Μέσα από αυτό το σάιτ θα έχετε τη δυνατότητα να διαβάζετε την τακτική ανάλυση κάθε αγώνα. Αν περιμένετε να διαβάσετε για διαιτησίες και οπαδικές κορόνες μάλλον είστε σε λάθος ιστοσελίδα. Ιδιαίτερα για αυτόν τον προημιτελικό έχουμε να πούμε πολλά πάνω στο αγωνιστικό κομμάτι. Οι απόψεις και οι αναλύσεις σας είναι ενδιαφέρουσες και ευπρόσδεκτες για εμάς.
Α’ ημίχρονο
Η Α.Ε.Κ. ξεκίνησε το παιχνίδι με τον τρόπο που το είχε τελειώσει δεκαπέντε μέρες πριν. Δηλαδή με ένα σύστημα που μπορεί στα χαρτιά να παρουσιαζόταν σαν 4-3-3 με ενισχυμένο κέντρο, αλλά πρακτικά γινόταν 4-6-0, με τον Λυμπερόπουλο να γυρίζει πολύ πίσω και να βοηθάει την ανάπτυξη της ομάδας του.
Το παράδοξο για την Α.Ε.Κ. στα πρώτα λεπτά, ήταν ότι επέλεγε να επιτίθεται από τα αριστερά με την, θεωρητικά, πιο αδύναμη πλευρά της. Ο Λαγός με τον Λύμπε, κατά κύριο λόγο αλλά και τον Μάκο έβαζαν συχνά τον Βύντρα στη μέση και δημιουργούσαν συνεχώς προβλήματα στην εστία του Καρνέζη. Χαρακτηριστικό είναι ότι πριν το 1-0, έχουν γίνει άλλες 2 πανομοιότυπες φάσεις με τους ίδιους πρωταγωνιστές και τον ίδιο τρόπο ανάπτυξης. Η Α.Ε.Κ. δε δίστασε να βγει στην πίεση ψηλά στο γήπεδο, γνωρίζοντας ότι η άμυνα των αντιπάλων τους είναι επιρρεπής στο λάθος.
Η συνέχεια δεν ήταν, όμως, η αναμενόμενη καθώς ο Παναθηναϊκός , με καθαρό 4-3-3, τον Ζιλμπέρτο 6άρι και μπροστά του τους Κατσουράνη και Νίνη δημιούργησε προϋποθέσεις για γκολ. Το «τρικ» του Φερέιρα, να βάλει με ανάποδα πόδια τους Λέτο και Χριστοδουλόπουλο δούλεψε, και ο Π.Α.Ο. «έβγαλε αρκετές φάσεις» βάσει της προσχεδιασθείσας τακτικής του Πορτογάλου. Ειδικά όταν ο Κατσουράνης βοήθησε την πρώτη πάσα των αμυντικών του Παναθηναϊκού, το κέντρο απελευθερώθηκε και η κυκλοφορία έγινε καλύτερη και κυρίως πιο γρήγορη.
Αυτό που δεν είχαμε δει στην προηγούμενη αναμέτρηση, ήταν το Σισέ να βγαίνει από την περιοχή και να γίνεται δεξί εξτρέμ και τον Λέτο κρυφό επιθετικό. Ο Παναθηναϊκός , αν και είχε μεγάλες αποστάσεις στα άκρα του, κυρίως από τη μεριά του Σπυρόπουλου, κατάφερε και γύρισε το ματς πριν πάνε οι δύο ομάδες στα αποδυτήρια παίζοντας σαφέστατα καλύτερα, όμως θα πρέπει να κάνουμε μια ειδική αναφορά στο πρώτο (αλλά και στο τρίτο) γκολ του Παναθηναϊκού που προήλθε από στημένη φάση. Τέτοιου είδους συνεργασίες τις συνηθίζουν οι Πράσινοι, με τον εκτελεστή να σημαδεύει το πρώτο δοκάρι και ένα από τα στόπερ να γυρίζει τη μπάλα με κεφαλιά στο δεύτερο όπου συνήθως κάνει κίνηση ο Σισέ. Όπως με τον Εργοτέλη, έτσι και με την Α.Ε.Κ. το «τριφύλλι» εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο τη δύναμή του στα στημένα. Πιο κάτω ακολουθεί ειδική ανάλυση των γκολ του Σισέ και του Βύντρα.
Το πρώτο γκολ του Παναθηναϊκού από τον Σισέ
Β’ ημίχρονο
Στην επανάληψη ο Π.Α.Ο. ήταν αυτός που μπήκε πιο δυνατά, με την ίδια διάταξη αλλά και τον Ζιλμπέρτο σαφέστατα πιο ανεβασμένο. Ο Λέτο πέρασε αριστερά και ο Λάζαρος δεξιά και οι Πράσινοι είχαν, πλέον, εκμεταλλευτεί την ανεξήγητη οπισθοχώρηση των γηπεδούχων. Ο Σισέ βρήκε πολλούς ελεύθερους χώρους, έτρεξε στο αγαπημένο του παιχνίδι και σε κάποια σημεία του αγώνα έπαιζε σχεδόν μόνος του την Α.Ε.Κ. Ο Βύντρα ανέβηκε και βοηθούσε και αυτός, την ώρα που τα μπακ και κυρίως τα στόπερ του Χιμένεθ πελαγοδρομούσαν.
Από την άλλη πλευρά, η Α.Ε.Κ. είχε οριστικά καταρρεύσει από το γκολ του Ζιλμπέρτο στις καθυστερήσεις. Ο τρόπος ανάπτυξής της ήταν τελείως λανθασμένος, με βαθιές κακές μπαλίες και μόνο τον Ντιόπ να προσπαθεί να βγάλει την ομάδα ορθολογικά μπροστά. Η είσοδος των Μπάχα και Μπλάνκο, άλλαξαν το σύστημα της Ένωσης, που ουσιαστικά τελείωσε το παιχνίδι με ένα ιδιόμορφο 4-2-4, τον Μπλάνκο και τον Σκόκο στα άκρα, και τον Λύμπε με τον νεοαποκτηθέντα Μπάχα στην επίθεση.
Μετά την αποβολή του Λουκά Βύντρα και την έξοδο των Χριστοδουλόπουλου και Νίνη από το παιχνίδι, το ματς «άνοιξε» εντελώς, χωρίς στην ουσία την ύπαρξη μεσαίας γραμμής. Ο Π.Α.Ο. είχε ήδη, μετά το 1-3, αρχίσει να αφήνει χώρο στην Α.Ε.Κ. και να προσέχει περισσότερο την άμυνά του, ενώ οι Κιτρινόμαυροι προσπαθούσαν χωρίς σχέδιο να απειλήσουν. Χαρακτηριστικό είναι ότι όλες οι ευκαιρίες της Ένωσης στο τελευταίο 15’ προέρχονται από ατομικές ενέργειες του Σκόκο και του Μπάχα και από στημένες φάσεις.
Ο Παναθηναϊκός ήξερε ότι με μία σωστή αντεπίθεση θα τελείωνε το παιχνίδι και την πρόκριση. Η αλήθεια είναι ότι το έψαξε το γκολ, κυρίως όσο άντεχε ο Σισέ, ο οποίος όμως δεν πήρε καμία βοήθεια από τους παίχτες που είχε γύρω του. Ο Γάλλος δεν άντεξε τα απανωτά σπριντ και όσο οι συμπαίχτες του και κυρίως ο Λέτο δεν έβαζαν το 4ο γκολ η Α.Ε.Κ. είχε δικαίωμα να ελπίζει. Αυτή η ρώσικη ρουλέτα δεν βοηθούσε, φυσικά, τον Παναθηναϊκό που έπρεπε να παγώσει το παιχνίδι και να το ελέγξει με ήρεμη κυκλοφορία και σωστό passing game.
Στο τελευταίο 10’ η Ένωση γέμισε την περιοχή του Παναθηναϊκού με ψηλά κορμιά προσπαθώντας να απειλήσει άναρχα από στημένες φάσεις, που οι περισσότερες από αυτές προήλθαν από ανούσια φάουλ που έκαναν οι Πράσινοι και από κόρνερ που παραχωρούσαν με σχετική ευκολία, δείγμα του ότι οι δυνάμεις τους δεν επαρκούσαν όσο χρειαζόταν.
Συμπέρασμα
Από πλευράς τακτικής, το παιχνίδι «πέρασε από σαράντα κύματα». Οι δύο προπονητές δεν σκαρφίστηκαν πολλά κόλπα ώστε να αιφνιδιάσουν τον αντίπαλο, όμως οι ατομικές εμπνεύσεις ορισμένων ποδοσφαιριστών κλάσης αρκούσαν για να δούμε ένα ματς άγριας ομορφιάς στο Ο.Α.Κ.Α. Το γεγονός ότι το ματς άνοιξε τόσο πολύ από το 20’ του παιχνιδιού δεν βοήθησε την Α.Ε.Κ., αφού ο Παναθηναϊκός βρήκε τα πατήματά του και την αυτοπεποίθηση που του έλειπε για να κάνει τη ζημιά. Η απουσία του Δέλλα ήταν κάτι παραπάνω από φανερή, αφού η αμυντική διάταξη της Ένωσης αλλού πατούσε και αλλού βρισκόταν και κανένας δεν μπόρεσε να ηρεμήσει το παιχνίδι της και να το οργανώσει. Ο Λυμπερόπουλος απέτυχε αυτή τη φορά να αντεπεξέλθει στον ρόλο του target man της Α.Ε.Κ., ενώ και τα μπακ της έμειναν πολύ πίσω με αποτέλεσμα να μη δούμε ούτε ένα overlap (συνεργασία μπακ και εξτρέμ για να βάλουν στην μέση τον αντίπαλο αμυντικό).
Από την άλλη ο Π.Α.Ο ήξερε ότι αν ήθελε να έχει τύχη, θα έπρεπε να κάνει το ματς ροντέο. Είναι το στυλ που του ταιριάζει περισσότερο, για αυτό και έφτασε κοντά στην μεγάλη ανατροπή. Όταν η επίθεση του Π.Α.Ο. βρει πεδίο δράσης μπορεί να γίνει πολύ επικίνδυνη. Τακτικά δεν είδαμε κάτι καινούριο από πλευράς Φερέιρα, αυτό που έκανε όμως τη διαφορά με τα άλλα ματς ήταν η αγωνιστική άνοδος του Ζιλμπέρτο που έκανε πιο ορθό το transition game του Παναθηναϊκού, δηλαδή τη σωστή και γρήγορη μεταφορά της μπάλας από την άμυνα στην επίθεση .Ειδικά στην επανάληψη, θαυμάσαμε την αναρχία των ποδοσφαιριστών σε όλο της το μεγαλείο, και οι δύο προπονητές θα έχουν πολλά παράπονα από τους παίχτες τους, ιδίως ο Μανόλο Χιμένεθ. Η ψυχή και το πάθος ήταν αυτά που περίσσεψαν το βράδυ της Τετάρτης και όχι η τακτική παιδεία.
Το τρίτο γκολ του Παναθηναϊκού από τον Λουκά Βύντρα
Τελειώνοντας, έχει μεγάλο ενδιαφέρον να αναλύσουμε λίγο το πρώτο και τρίτο γκολ του Παναθηναϊκού, δυο γκολ που όπως αναφέραμε και πιο πάνω δεν είναι τυχαία αλλά προϊόν προπόνησης του Τριφυλλιού. Τη συγκεκριμένη «πορτογαλική» κομπίνα, την έχει δουλέψει πολύ και ο Φερνάντο Σάντος είτε στον Π.Α.Ο.Κ. (πρώτο δοκάρι συνήθως ο Βιειρίνια), είτε στην Α.Ε.Κ. (με τον Μπρούνο ‘Αλβες και τον Κατσουράνη να έρχεται από πίσω). Τώρα φαίνεται ότι δουλεύει και ο Φερέιρια πάνω σε αυτή την κίνηση, για να διευκολύνει τους καλούς στο ψηλό παιχνίδι παίχτες της ομάδας του. Ακόμα και ο μέγιστος κόουτς Μουρίνιο χρησιμοποιεί συχνά-πυκνά αυτή την κομπίνα με τον Καρβάλιο (ή πέρυσι τον Λούσιο) κολόνα στο πρώτο δοκάρι. Σε κάθε περίπτωση αν περάσει η μπάλα σε πρώτο χρόνο, τα πράγματα είναι δύσκολα για τους αμυνόμενους.
Υ.Γ: Το άρθρο συντάχθηκε με τη συνεργασία του veli με τον lefabian.
